Τάσος Μπίρης, προσωπικώς

"Η πρόσκληση του Ε.Ι.Α. να συμμετάσχω με ομιλία μου στον κύκλο: «Διαλέξεις Ελλήνων Αρχιτεκτόνων» είχε μία βασική ιδιομορφία. Δηλαδή, το ότι μου ζητήθηκε να έχει η ομιλία αυτή ένα – κατά το δυνατόν- προσωπικό χαρακτήρα σε αναφορά με το έργο του «Γραφείου των Τάσου Μπίρη,Δημήτρη Μπίρη και Συνεργατών». ‘Έργο ήδη γνωστό, μιας και έχει δημοσιοποιηθεί σε αρκετές περιπτώσεις, πάντα όμως με τη μορφή της κοινής, εξ’ αδιαιρέτου αρχιτεκτονικής σύμπραξης των δύο αρχιτεκτόνων. Με άλλα λόγια, ακριβώς με τον τρόπο που σχεδιάσθηκε και υλοποιήθηκε η αρχιτεκτονική τους στο μακρύ χρονικό διάστημα της συνεχούς συμπόρευσης τους. Πιστεύω ότι η, (για πρώτη φορά μετά από τον θάνατο του Δημήτρη Μπίρη) παρουσίαση του έργου αυτού με την προσωπική ματιά του Τάσου Μπίρη (άμεσα όμως ενταγμένη στο πλαίσιο του ομαδικού του χαρακτήρα) μπορεί να έχει μια ουσιαστική χρησιμότητα. Ιδιαιτέρως μάλιστα σήμερα, ενώ κορυφώνεται η μεγάλη κρίση, αγγίζοντας βίαια (ανάμεσα σε πολλά άλλα) και τις συνθήκες άσκησης της αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Συνθήκες που, όπως πιστεύω, καθιστούν όλο και πιο αναγκαίες τις συνεργασίες στον σχεδιασμό και την εφαρμογή της αρχιτεκτονικής. Και τούτο αφορά ιδιαιτέρως τους νέους και τις νέες συναδέλφους, που τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην τέχνη τους. Εννοώ όμως εδώ μια ομαδικότητα που δεν θα εξαφανίζει, αντιθέτως θα αναδεικνύει και θα αξιοποιεί, τα ιδιόμορφα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας κάθε μέλους της ομάδας, χωρίς επιβολή ιεραρχικών δομών ή μοναδικών κυρίαρχων τάσεων. Κινούμενη προς την κατεύθυνση αυτή, η παρουσίαση μου θα επιχειρήσει κυρίως το εξής: Να δημοσιοποιήσει σκέψεις, εμπειρίες και συμπεράσματα, σε αναφορά με τις ειδικές προϋποθέσεις που (στην περίπτωση μας) έκαναν δυνατή την δύσκολη σύνδεση «ατομικότητας» και «συλλογικότητας», προς όφελος μάλιστα, τόσο της μίας όσο και της άλλης, όπως λειτούργησαν εξελικτικά πριν και κατά την σαραντάχρονη αρχιτεκτονική δράση του γραφείου μας. Σύνδεση «ατομικότητας» και «συλλογικότητας» η οποία, θα γίνει προσπάθεια να καταδειχθεί μέσα από προσωπικά αλλά και κοινά βιώματα, σε συνδυασμό με συγκεκριμένα έργα και δράσεις που σημάδεψαν την αρχιτεκτονική μας, αλλά και εμάς τους ίδιους."  Τάσος Μπίρης,  Μάιος 2015