Δημήτρης Φατούρος (1928-2020)

Πώς να μιλήσεις για τον ανεξάντλητο Μίμη Φατούρο,  πώς να περιγράψεις τον άνθρωπο, την δράση και τη σκέψη του,  μέσα σε λίγες γραμμές;

Πως να δείξεις την σημασία και την αξία της προσωπικότητας του, μένοντας στην ουσία της σκέψης και του έργου του, όταν ο ίδιος μιλώντας για τον κόσμο υπογράμμιζε σε κάθε ευκαιρία την πολυπλοκότητα, την πολύ-παραγοντικότητα και την πολύ-αισθηριακότητα του;

Πολυάριθμα και πολυσχιδή είναι τα έργα και οι ημέρες του Δημήτρη Φατούρου, τα επιτεύγματα και οι διακρίσεις που γεμίζουν τις σελίδες του βιογραφικού του.

Αρχιτέκτων, ζωγράφος, συγγραφέας και ποιητής, περπάτησε σε όλα τα μονοπάτια που ανοίγει η αρχιτεκτονική. Ήταν εκ των ιδρυτικών μελών του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής, και από το 2015 Επίτιμο Μέλος του, και η συμμετοχή και υποστήριξη του συνεχής.

Εκπαιδευτής με βαθιά κοινωνική και πολιτική συνείδηση, καθηγητής, πρύτανης, υπουργός Παιδείας, ενεργός στοχαστής και παιδαγωγός με απίστευτη ζωτικότητα και διαύγεια μέχρι τέλους.

Η δίψα και η χαρά για τη ζωή που τόσο τον χαρακτήριζε, συνυπήρχε με την έγνοια και τον πόνο για το μέλλον του ανθρώπου, με το γνήσιο ενδιαφέρον του για το περιβάλλον, την σύγχρονη τεχνολογική μας μετάλλαξη, και την αναζήτηση των αξιών που διαμορφώνουν βιώσιμες ανθρώπινες κοινότητες.

Διασταυρωθήκαμε συχνά σε κοινές πνευματικές αναζητήσεις μέσα στα χρόνια,  ακάματος συζητητής ο ίδιος, πάντοτε σε ισότιμη βάση - εξ ου και προς όλους ήταν ‘ο Μίμης’, παρά τους υψηλούς θώκους που κατείχε - αποτελούσε μία σταθερή αναφορά, μια αστείρευτη πηγή, ανεπανάληπτος μέντορας αλλά και φίλος, δεύτερος πατέρας κι αδελφός τολμώ να πω.

Η δημιουργία και η δίψα για αναζήτηση της γνώσης αποτελούσαν συνεχείς ζωογόνες δυνάμεις, που διατηρούσαν σε εγρήγορση την γόνιμη σκέψη του, πάντοτε ανοιχτή σε νέες ιδέες. Ήταν άλλωστε και πάντα γενναιόδωρος προς τους νέους.

Ο Μίμης Φατούρος ήταν ένας ανθρωπιστής της εποχής μας.

Θα μας λείψει η ζωτικότητα της δημόσιας παρουσίας του, η νηφαλιότητα και η ενεργή στοχαστικότητα του, η αγωνιώδης επίκληση του για την σωματικότητα και την ποιητική της αρχιτεκτονικής.

Όμως πιο πολύ θα μας λείψει ο ίδιος. Θα μας λείψει η παρέα του και οι συζητήσεις μας, η ανταλλαγή σκέψεων για ότι επίκαιρο και αιώνιο διαδραματίζεται γύρω μας, θα μας λείψει η λεπτή αίσθηση του χιούμορ που τον διέκρινε συνοδεύοντας και τις πιο βαθυστόχαστες στιγμές, και η πνευματική ανάταξη, η χαρά της ανακάλυψης σε κάθε μικρό βήμα κατανόησης του κόσμου γύρω μας, που χάριζε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του. Ένας σπάνιος άνθρωπος.

Για την σπουδαία σύντροφο του, την Λίτσα Τρέσσου, και για όσους τον αγάπησαν, έμαθαν από αυτόν και συν διαμορφώθηκαν μαζί του, φοιτητές, φίλους και συνεργάτες, ο Μίμης είναι παρών, είναι μαζί μας. Στην διαδρομή του μας άγγιξε, αφήνοντας ανεξίτηλα τα ίχνη της παρουσίας του μέσα μας, μαζί και την κοινή επιθυμία να δούμε τον κόσμο με αξιοπρέπεια, αγάπη και ευθύνη.

Χαίρε Μίμη.

Ηλίας Κωνσταντόπουλος

Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών

Πρόεδρος Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής